අමා එච්. වන්නිආරච්චි විසිනි
ඉතිහාසය වූ කලී අභිරහස් වලින් පිරුණු ස්ථානයකි.
අපි අතීතය ගොඩනගන්නේ අපේ මුතුන් මිත්තන් විසින් ඉතිරි කරන ලද අප සතුව පවතින ද්රව්යමය සාක්ෂි භාවිතා කර, අතීතයේ ලිඛිත ලේඛන කියවා ඒවා අර්ථ නිරූපණය කිරීමෙනි. ඒ වගේම අප තුළ තිබෙන ජන ගී, ජන කතා, ජන විශ්වාසයන් අපි අර්ථකථනය කරන්නේ අපේ අතීතය තේරුම් ගැනීමේ උත්සාහයක් ලෙසයි.
අන්ධකාරයෙන් හා අභිරහසෙන් පිරුණු මාවතක, නොදන්නා ගමනාන්තයක් කරා යන මේ ගමනේදී, අපේ සංස්කෘතිය සහ සමාජය හැඩගස්වා ඇති බොහෝ මිථ්යාවන් සහ ඇදහිය නොහැකි කතාන්දර අපට හමුවිය හැකිය. මෙම මිථ්යාවන්, කතාන්දර සහ විශ්වාසයන් අප සතුව ඇති ද්රව්යමය සාක්ෂි මගින් ඔප්පු කිරීම දුෂ්කර නමුත්, අපි ඒවා පිළිකුලෙන් බැහැර නොකරමු. එවැනි මිථ්යාවන් සහ ජනප්රවාද ඓතිහාසික ග්රන්ථවලත්, ජන සංස්කෘතිය තුළත් සහ කලාව හා සාහිත්ය තුළත් උත්කර්ෂයට නංවා ඇත.
මෙවන් මිථ්යාවන් සහ ජනප්රවාද සෑම විටම ජාතීන්, ආගම් සහ ශිෂ්ටාචාරවල මූලාරම්භක කථා සමඟ සම්බන්ධ වේ. එවැනි අවස්ථාවන්හිදී, එම මිථ්යාවන් එම ජාතීන්ට හෝ ශිෂ්ටාචාරවලට සවිබල ගැන්වීමක්, අභිමානයක් සහ අනන්යතාවයක් ලබා දී ඇත.
සත්යය වේවා හෝ නොවේවා, මිනිසුන් මෙම කථා ඔවුන්ගේ හදවත් තුළ සහ ඔවුන්ගේ විශ්වාසයන් අතර තබා ගැනීමට නැඹුරු වෙති. මෙම විශ්වාසයන් පුද්ගලයෙකුට මෙන්ම සමාජයට හානිකර නොවන තාක් කල්, ඒවා ගැන කරදර වීමට හේතුවක් නැත.
එසේම, ඓතිහාසික මිථ්යාවන් සහ නූතන ව්යාජ පුරාවිද්යාත්මක කථා (රාවණා මිත්යාව වැනි) අතර ඇත්තේ සියුම් වෙනසකි; එබැවින් ඒ දෙක මිශ්ර නොකර ගත යුතුය.
ව්යාජ පුරාවිද්යා කථා දුෂ්ට වන අතර ඒවායේ සැඟවුණු න්යායපත්ර ඇත.
ඓතිහාසික ජනප්රවාද මිනිසුන්ගේ අස්පෘශ්ය උරුමයේ කොටසකි. ඒ සුන්දර කථා අගය කිරීම, ඒවායේ සංකේතාත්මක බව තේරුම් ගැනීම සහ ඒවා අපගේ අස්පෘශ්ය සංස්කෘතික උරුමය හැඩගස්වා ඇති ආකාරය තේරුම් ගැනීම වැදගත් වේ.
අද අප ඔබට ඉදිරිපත් කරන්නට යන කතාන්දරය අභිරහස් වලින් පිරුණු නමුත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ගැඹුරින් වැළලී ගිය, මල බැඳුණු මිථ්යාවන් ගෙන් හැඩගැසුණු, රහස් සහ අඳුරෙන් වැසී ගිය ‘සත්යයක්’ ලෙස සැලකේ.
එය මේ කුඩා දිවයිනේ මිනිසුන්ගේ කතාන්දරය, අනන්යතාවය සහ සංස්කෘතිය හැඩගස්වා ඇත. මෙම පුරාවෘත්තය මෙම දිවයිනේ මිනිසුන්ට එහි නම ලබා දී ඇති අතර එය සිංහල ජනයාගේ මූලාරම්භය ලෙස සියවස් ගණනාවක් පුරාවට ප්රසිද්ධ වී ඇත. මෙම පුරාවෘත්තය බොහෝ විට ඓතිහාසික යුගයේ සිට සිංහලයන් ඔවුන්ගේ ජාතික කොඩිය ලෙස භාවිතා කළ සිංහ කොඩිය පිටුපස ඇති කතාව විය හැකිය.
මෙය සිංහබාහු පුරාවෘත්තය හෙවත් සිංහල ජනයාගේ සම්භව කතාවයි.
ලොව පුරා සමාන ජනප්රවාද රාශියක් ඇත. රොමියුලස් සහ රීමස් පෝෂණය කළ, හදා වඩා ගත් වෘක ධේනුව පිළිබඳ පුරාවෘත්තය රෝම පුරාවෘත්තවල ඉතා විස්තීර්ණ කථාවක් වන අතර රෝම සංස්කෘතිය තුළ වැදගත් කාර්යභාරයක් ඉටු කරයි. වෘකයෙකු විසින් පෝෂණය කරන ලද නිවුන් දරුවන් පිළිබඳ කතාව පවසන සියනීස් ජනයාගේ තවත් පුරාවෘතයක් තවත් ඉතාලි නගරයක ද තිබේ. මෙම නිවුන් යුගලය රීමස් ගේ පුත්රයන් වන සේනිස් අස්චුස් ය.
සිංහයෙකුගේ දරුවන්…
සිංහයෙකුගේ දරුවන්…
ඇත්ත නැත්ත කෙසේ වෙතත්, සිංහබාහු කතාව සිංහල ජනතාවගේ විඥානය තුළ ගැඹුරට කාවැදී ඇත. ඓතිහාසික හා පුරාවිද්යාත්මක දෘෂ්ටිකෝණයකින් මේ පිළිබඳව වැඩි විස්තර දැනගැනීම සඳහා අපි ජ්යෙෂ්ඨ පුරාවිද්යාඥ මහාචාර්ය ටී.ජී.කුලතුංග මහතා සම්බන්ධ කර ගත්තෙමු.
“මේ කතාව ගෙතුනුයේ මහාවිහාර සම්ප්රදායේ බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලා වූ පාලි වංශකතාකරුවන් විසිනි. එවැනි කථා බොහෝ පැරණි ශිෂ්ටාචාරවල පවතී.”
සිංහල ජාතියේ ජාතික සංකේතය ලෙස සිංහයා…
සිංහල ජනයාගේ සංකේතය ලෙස භාවිතා කරන සිංහයා මෙම පුරාවෘත්තයට සම්බන්ධයක් ඇති බව ඔහු පැහැදිලි කළේය.
මොණරා මෞර්යයන්ගේ සංකේතය වූවා සේම, පාණ්ඩ්යයන්ගේ මාළු ජෝඩුවද, චෝලයන්ගේ කොටියාද වූවා සේම සිංහයා සිංහලයන්ගේ සංකේතය වී ඇත්තේ යුග ගණනාවක් තිස්සේය.
“සතුන් ජාතික හෝ වාර්ගික සංකේත ලෙස තබා ගැනීම මිනිසුන්ගේ පැරණි පුරුද්දකි,” ඔහු පැවසීය.
මේ සඳහා සතෙකු තෝරාගැනීමේදී, මූලාරම්භක කථා, මිථ්යාවන් සහ ආගමික වැදගත්කම සැලකිය යුතු බලපෑමක් ඇති කළේය. එබැවින් පැරණි සිංහලයන්ගේ මෙම තේරීම සමඟ සිංහබාහු කතාව සම්බන්ධයක් ඇති බව මහාචාර්ය කුලතුංග විශ්වාස කරයි.
මෙම පිළිවෙතෙහි පෞරාණිකත්වය පිළිබඳව විමසූ විට ඔහු පැවසුවේ මෙය සනාථ කිරීමට පැරණිතම පුරාවිද්යාත්මක සාක්ෂිය වන්නේ සාංචියේ (දක්ෂිණ දොරටුව) මොනරෙකු සහ සිංහයෙකු දැක්වෙන කැටයමක්, මිහිඳු මහරහතන් වහන්සේ ශ්රී ලංකාවට වැඩම කිරීම නිරූපණය කරන දර්ශනයක් බවයි.
මොනරා අශෝක සහ මෞර්යයන් සංකේතවත් කරන අතර සිංහයා දේවානම්පියතිස්ස සහ සිංහලයන් සංකේතවත් කරයි.
දෙවන සාක්ෂිය වන්නේ පැරණි ග්රන්ථයක් වන සීහලවත්ථුපකරණයේ සඳහනකි. දුටුගැමුණු කුමරු සිංහ සංකේතයක් සහිත රන් කරාබු පැළඳ සිටි බව මෙම පොතේ එක් කතාවක සඳහන් වේ. සිංහ කරාබු පැළඳ සිටීම නිසා ඒ කුමාරයා ඔටුන්න හිමි කුමාරයා ලෙස හඳුනාගෙන ඇත.
තුන්වන කැපී පෙනෙන සාක්ෂිය වන්නේ එළාරට එරෙහි යුද්ධයේදී දුටුගැමුණු රජුගේ ධජය සිංහ කොඩියක් ලෙස දැක්වෙන මහනුවර යුගයේ දඹුල්ල විහාරයේ සිතුවම ය. සිංහ කොඩිය තවමත් ශ්රී ලංකාවේ ජාතික කොඩිය ලෙස පවතී.
කාශ්යප රජු සීගිරියේ යෝධ සිංහයෙකු නිර්මාණය කළේය.
සිංහයා සිංහල රාජකීයත්වයේ සංකේතය බව සනාථ කරන තවත් සාක්ෂියක් වන්නේ පොළොන්නරුවේ ඇති අසිරිමත් සිංහ සිංහාසනයයි.
යාපහුවේ ප්රතාපවත් සිංහයෝ මේ සඳහා තවත් උදාහරණයකි.
අනුරාධපුරයේ සිංහල රජවරු සිංහ කාසි නිකුත් කළහ.
ශ්රී ලංකාවේ සිංහ කැටයම් බහුලව දක්නට ලැබෙන අතර ජනප්රවාදයේ සිංහයා බොහෝ විට සංසන්දනය කරනු ලබන්නේ බලවත්, නිර්භීත සහ උතුම් හදවත් ඇති පුද්ගලයෙකුටය.
සිංහබාහු කතාව; පාලි වංශකතාකරුවන් විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද්දකි…
“පාලි වංශකතාවල සඳහන් වන්නේ විජය ලංකාවට පැමිණීමේ කතාවයි. ඔහු වංග රාජ්යයේ විසූ සිංහ (සිංහයාගේ) පුත්රයා වූ සිංහබාහුගේ පුත්රයාය. මෙම කතාවෙන් සංකේතවත් කරන්නේ ශ්රී ලංකාවේ මුල් යුගයේ සිදු වූ ඉන්දු-ආර්ය සංක්රමණයි”, මහාචාර්ය කුලතුංග පැහැදිලි කළේය.
“ඉන්දු ආර්යයන් කිහිප වතාවක්ම ලංකාවට සංක්රමණය වුණා. විජය යනු එසේ සිදු වූ වඩාත්ම කැපී පෙනෙන සංක්රමණය වන අතර ශ්රී ලංකාවට පැමිණි විශාලතම පදිංචිකරුවන් කණ්ඩායම විය හැකිය. එබැවින් වංශකතාකරුවන් විසින් එයට විශාල වැදගත්කමක් ලබා දී ඇත.
විජය යන නමේ තේරුම ‘ජයග්රාහී’ යන්නයි. මෙම කණ්ඩායම දිවයිනේ බලවත්ම කණ්ඩායම ලෙස තහවුරු කර ගැනීමටත් ශතවර්ෂ ගණනාවක් තිස්සේ සමෘද්ධිමත් වූ රටේ රාජකීය පෙළපත ලෙස ඔවුන්ගේ පරම්පරාව තහවුරු කර ගැනීමටත් සමත් විය.
ෆාහියන් හිමියන්ගේ සාක්ෂි…
මහාචාර්ය කුලතුංග පැහැදිලි කළ පරිදි චීන ජාතික ෆාහියන් භික්ෂුව විසින් සටහන් කර ඇති කතාව පාලි වංශකතාවල සඳහන් දෙයට වඩා වෙනස් ය.
ෆාහියන් සහ පාලි වංශකතාකරුවන් දෙදෙනාම ඉතා සමීප කාල පරිච්ඡේදවල ජීවත් වූ අතර, බොහෝ විට එකම කාලය තුළ මේවා රචනා කළා විය හැකිය.
ෆාහියන් අභයගිරි ආරාමයේ වාසය කළ අතර ඔහුගේ ලේඛනවල ඔහු අභයගිරියේ භික්ෂූන් වහන්සේලාගෙන් උගත් කථා ප්රතිරාවය කළේය. මුතු මැණික් සොයා පැමිණි වෙළෙන්දන් මෙම දිවයිනේ වාසය කළ බවත් මෙයට පෙර යක්ෂයන්, මකරුන් වැනි භයානක අද්භූත ජීවීන් රැසකට මෙම දිවයින නිවහන වූ බවත් ඔහු පවසයි.
මහාචාර්ය පරණවිතාන මෙම කතාව විග්රහ කරන්නේ කෙසේද?
මහාචාර්ය කුලතුංග අපට පැහැදිලි කළ පරිදි, මහාචාර්ය පරණවිතාන මේ කතාව පිළිබඳ තාර්කික හා ඓතිහාසික වශයෙන් නිවැරදි පැහැදිලි කිරීමක් කරයි.
මුල්කාලීන වෙළඳුන් හෝ වෙළෙන්දෝ ශ්රී ලංකාවට පැමිණ ඇත්තේ මෙහි බහුලව හමුවූ මුතු සහ මැණික් සඳහා බව ඔහු පැහැදිලි කරයි. එබැවින් මෙම දිවයිනට වෙළඳුන් අතර වැඩි ඉල්ලුමක් විය. මෙම දූපත මිනිසුන් ගිලගන්නා යක්ෂයින්, විශේෂයෙන් යක්ෂණීයන් වාසය කරන බවට පැතිර යන කටකතාව, එකිනෙකා සමඟ තරඟ කරන වෙළඳුන් විසින් ගොඩනඟන ලද කතාවක් විය හැකිය.
මහාචාර්ය පරණවිතාන සිය ‘සිංහලයෝ’ නම් ග්රන්ථයේ මෙසේ ලියයි,
බොහෝ මිනිසුන් සම්බන්ධයෙන් වූවාක් මෙන්, සිංහලයන් ඔවුන්ගේ සම්භවය පිළිබඳව සංරක්ෂණය කර ඇති පැරණිතම වාර්තා මිථ්යාවන් සහ ජනප්රවාදවලින් බහුල ය. මේවා ටෝටමිස්ටික් ස්වභාවයක් ඇති අතර ක්රි.ව. පස්වන සියවසේ ලියැවුණු වංශකථාවල විස්තර කර ඇත. ඇදහිය නොහැකි විස්තර සහිතව ඒවා අලංකාර කර ඇතත්, මෙම වංශකතා සාමාන්යයෙන් විද්වතුන් විසින් පිළිගනු ලබන්නේ ඉන්දු-ආර්ය උපභාෂාවක් කතා කරන ජනයා ක්රිස්තියානි ආරම්භයට සියවස් පහකට පමණ පෙර උතුරු ඉන්දියාවෙන් ලංකාවට සංක්රමණය වූ බවට සනාථ කරන සාක්ෂි ලෙස බව ඔහු පවසයි.
මෙම දිවයිනට ඉන්දු-ආර්ය ශිෂ්ටාචාරය හඳුන්වා දීමේ පුරෝගාමීන් වූයේ වෙළඳ වික්රමාන්විතයේ යෙදුණු අය බවත්, ඔවුන් බොහෝ විට රටේ මුතු ඉවුර සහ මැණික් වෙත ආකර්ෂණය වූ බවත් ඔහු වැඩිදුරටත් පවසයි.
ඈත අතීතයේ ශ්රී ලංකාවේ විසූ යක්ක හෝ රාක්ෂයන් පිළිබඳ බොහෝ කතා ගැන කතා කරන මහාචාර්ය පරණවිතාන පවසන්නේ මේවා මේ දිවයිනෙන් ලැබෙන වටිනා භාණ්ඩ තමන්ට ඒකාධිකාරයක් ලෙස තබා ගැනීමට අවශ්ය වූ අය විසින් අනෙක් අය අධෛර්යමත් කරමින් නිර්මාණය කළ කතා විය හැකි බවයි.
රත්නදීපයේ විසූ වෙළෙන්දා සිංහලයාගේ කතාව…
මහාචාර්ය පරණවිතාන සහ සී.ඩබ්ලිව්.නිකොලස් A Concise History of Ceylon කෘතියේ ලියා ඇත්තේ පැරණි ග්රන්ථවල සඳහන් වන පරිදි ලංකා දූපත ප්රථමයෙන් වෙළෙන්දන් විසින් ජනාවාස කර වූ බවයි.
මේ පාඨවලින් කියැවෙන්නේ සිංහල නම් වෙළෙන්දෙකුගේ කතාවකි. ඔහු සිංහකල්ප නගරයේ විසූ සිංහලගේ පුත්රයාය. සිංහල රත්නදීපයට (මැණික් දිවයින) පැමිණියේය. සිංහලයා යනු සිංහලගෙන් පැවත එන අයයි.
සිංහබාහු කතාව පැහැදිලිවම මිනිසුන්ගේ සම්භවය මිථ්යා සිංහයෙකුට සම්බන්ධ කිරීමට සහ මිනිසුන්ගේ සිංහ සංකේතය ස්ථාපිත කිරීමට නිර්මාණය වූ ප්රබන්ධයක් බව පරණවිතාන සහ නිකලස් පවසයි.
ඔවුන් වැඩිදුරටත් පවසන්නේ විජය සහ කුවේණියට සමාන කතාවක් ග්රීක පුරාවෘත්තයේ ඇති බවයි.
මෙම ජනප්රවාද, පුරාවෘත සහ මිථ්යාවන්හි ඇති ඓතිහාසික සත්යය නම් තම ධනය සඳහා ලංකාවට පැමිණි වෙළඳුන් මෙරට ඉන්දු ආර්ය ශිෂ්ටාචාරයක් ස්ථාපිත කළ බවයි. ඔවුන් කතා කළේ ආර්ය උපභාෂාවයි. මෙය සෙල්ලිපි මගින් සනාථ වේ.
කෙසේ වෙතත්, පරණවිතාන තවදුරටත් තර්ක කරන්නේ සිංහලයන් ඉන්දියාවේ වයඹ දිග ප්රදේශවලින් පැමිණිය යුතු බවයි. මෙම මුල් පදිංචිකරුවන් සහ පකිස්ථානය සහ ඇෆ්ගනිස්ථානය අතර සම්බන්ධයක් ඔහු දකී. එසේම, සුමිත්තගේ (විජයගේ සහෝදරයා) රැජින පංජාබි සම්භවයක් ඇති අතර සිංහලයන් විසින් භාවිතා කරන ‘ගාමිණී’ හෝ ‘ගාමණී’ යන යෙදුම මෙම ප්රදේශයේ ජනතාව භාවිතා කරන යෙදුමකි. මෙම මුල් පදිංචිකරුවන් හෝ සිංහලයන්ගේ ආදිතම මුතුන් මිත්තන් ඉන්දු ගං ඉවුරේ පිහිටි ගුජරාට් ප්රදේශයෙන් පැමිණි අය බව ඔහු විශ්වාස කරයි.
‘සිංහල’ අජන්තා චිත්ර අතර…
ඉන්දු-ආර්ය කුමාරයෙකු ශ්රී ලංකාවට පැමිණීම නිරූපණය කරන චිත්ර අජන්තා හි ඇත. ඔහුගේ රාජාභිෂේකය ද අජන්තා හි පින්තාරු කර ඇත. මෙය ඇත්තේ අංක 17 ලෙනෙහිය. මෙයින් සිංහලයා සහ ඔහු රජු ලෙස ලංකාවට පැමිණීම නිරූපණය වන බව විශ්වාස කෙරේ. මේ කතාව වලාහස්ස ජාතක කතාවට පාදක වී ඇත.
සිංහයා ලංකාවේ ජිවත් වූ සතෙකි…
මේ වන විට ශ්රී ලංකාවේ සිංහයන් වඳ වී ගොස් ඇතත්, ශ්රී ලංකාවේ කලක් ජීවත් වූ සිංහයන්ගේ නටබුන් සොයාගෙන ඇත.
මෙම වඳ වී ගිය විශේෂය ශ්රී ලංකා සිංහයා (Panthera leo sinhaleyus) හෝ ලංකා සිංහයා ලෙස හැඳින්වේ, එය ප්රාග් ඓතිහාසික සිංහ උප විශේෂයකි. කැණීම් වලදී මෙම සිංහයාගේ නටබුන් හමු වී ඇත.
සංස්කෘතික වශයෙන් නූතන මානවයන්ගේ පැමිණීමට පෙර ඔවුන් වඳ වී ගොස් ඇතැයි විශ්වාස කෙරේ.
සිංහයා සිංහලයන්ගේ සංකේතය ලෙස…
ශ්රී ලංකාවට පැමිණි සිංහල ජනයාගේ මුතුන්මිත්තෙකු වූ මිත්යාමය හෝ වේවා වීර සිංහයෙකු පිළිබඳ විශ්වාසයක් පැවති බව ඉහතින් ඉදිරිපත් කර ඇති කරුණු මත පදනම්ව උපකල්පනය කළ හැකිය.
ඉන්දු නිම්න ඉවුරේ, ගුජරාට් ප්රදේශයේ හෝ නූතන පකිස්ථානයේ සහ ඇෆ්ගනිස්ථානයේ ප්රදේශවල ජීවත් වූ මෙම ජනයාගේ මුල්බිම් පර්සියානු අධිරාජ්යයට ආසන්නව පිහිටා ඇත.
මහාචාර්ය පරණවිතාන පවසන්නේ ඉන්දියාවේ වයඹ දිග ප්රදේශ මහා පර්සියානු අධිරාජ්යයට ඇතුළත් කර ඇති බවයි; ආර්ය භාෂාවේ ජනතාවක් විසින් පිහිටුවන ලද පළමු අධිරාජ්යය වන්නේද මෙයයි.
පුරාණ ඉරානයේ (පර්සියාව සහ පර්තියන් අධිරාජ්යයේ කොටස්), සිංහයා රාජ්යත්වයේ සහ දිව්යමය බලයේ සංකේතයක් විය. ශතවර්ෂ ගණනාවක් තිස්සේ පුරාණ ඉරානයේ පාලකයන් විසින් ධජයක් හෝ පතාකයක් ලෙස භාවිතා කරන ලද කඩුවක් අතැතිව සිටින සිංහයෙකුගේ ඉපැරණි පර්සියානු සංකේතය ශ්රී ලංකාවේ ජාතික කොඩියේ සිංහයාට සමානකම් දක්වයි.
ජ්යෙෂ්ඨ පුරාවිද්යාඥ මහාචාර්ය ටී.ජී.කුලතුංග
‘සිංහල’ අජන්තා චිත්ර අතර
Uncategorized, Ama H.Vanniarachchy, Sinhala, Sinhala people, Sinhala race, Sri Lankan archaeology, Sri Lankan folklore, SRI LANKAN HISTORY